نحوه طراحی قفسهای مرغ رشد دهنده بسیار مهم است، زیرا به طور مستقیم بر رشد آنها تأثیر میگذارد. عواملی مانند شیب کف، محل قرارگیری خوراکخوریها و اینکه آیا جایی برای نشستن وجود دارد یا نه، همگی نقش دارند. کف مشبکی که در واحدهای جدید پرورش مرغ گوشتی دیده میشود نیز تفاوت بزرگی ایجاد کرده است. این کفها باعث میشوند مرغان اکثر اوقات روی مدفوع خود ایستاده نباشند، که طبق برخی مطالعات اخیر منتشر شده در مجله سلامت طیور سال گذشته، این امر باعث کاهش حدود ۴۰ درصدی مشکلات باکتریایی میشود. در مورد سیستمهای تغذیه، سیستمهای چندسطحی که به جای سقوط مستقیم دارای رمپ هستند، عملکرد بهتری دارند. مرغان دسترسی یکنواختتری به غذا در تمام گله دارند و این امر منجر به افزایش وزنی بین ۸ تا ۱۲ درصدی پس از شش هفته در محیطهای آزمایشی میشود. کشاورزانی که به این نوع طراحی تغییر دادهاند، مرغان سالمتری را در کل گله مشاهده کردهاند.
تخصیص بهینه فضا، هم رفاه و هم بهرهوری را پشتیبانی میکند. پژوهشها نشان میدهند که برویلرها در مراحل حیاتی رشد به منظور حرکت آزادانه به 0.75–0.9 فوت مربع/پرنده در طول مراحل حیاتی رشد نیاز دارند. ازدحام بیش از 1.1 پرنده/فوت مربع منجر به:
حفظ تراکم مناسب در واحد سطح، کیفیت هوا را بهتر میکند و از دستدهی ناشی از استرس کاهش مییابد.
سیستمهای خودکار کنترل آبوهوایی که دمای محیط را در محدوده 72–75 درجه فارنهایت (22–24 درجه سانتیگراد) و رطوبت را در محدوده 50–70% حفظ میکنند، میزان افزایش وزن روزانه را نسبت به محیطهای بدون کنترل 5–7% افزایش میدهند. طراحیهای تهویه عرضی ترکیب شده با سنسورهای مجهز به اینترنت اشیا (IoT)، غلظت آمونیاک را در سطحی پایینتر از 10 قسمت در میلیون (ppm) حفظ میکنند — که استانداردهای کیفیت هوا برای پرورش طیور از سوی وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) را فراهم میکند — و رشد منسجم و سلامت تنفسی را تضمین میکنند.
یک آزمایش ۱۲ هفتهای، قفسهای سنتی تخت را با سیستمهای ماژولار دارای تقسیمکنندههای قابل تنظیم و فیلتراسیون هوای یکپارچه مقایسه کرد. گروه بهینهشده نتایج بهتری به دست آورد:
METRIC | معمولی | بهینهسازی شده | بهبود |
---|---|---|---|
وزن نهایی متوسط | ۶٫۲ پوند | ۶٫۸ پوند | +۹٫۷٪ |
نرخ مرگومیر | 4.1% | 2.3% | -۴۴٪ |
نسبت تبدیل خوراک | 1.78 | 1.65 | +۷٫۳٪ |
این نتایج نشان میدهند که چگونه بهبودهای مهندسی در قفس، به طور مستقیم بهرهوری، سلامت و کارایی را افزایش میدهند.
امروزه قفسهای جوجههای گوشتی اغلب شامل عناصری مانند جایگاههای نشستن، اشیاء مناسب برای نوکزدن و کف با بافتهای مختلف هستند تا به مرغان کمک کنند تا غرایز طبیعی خود مانند جستوجوی غذا و خراش دادن زمین را نشان دهند. تحقیقات سال ۲۰۲۳ نتایج جالبی را در مورد قفسهایی با چندین سطح نشیمن به دست آورده است. این نوع قفسبندی باعث کاهش حدود ۱۴ درصدی درگیریهای بین پرندگان شده و همچنین به افزایش وزن آنها کمک کرده است؛ بهطوریکه براساس گزارشات رفاه حیوانات، این پرندگان حدود ۹ درصد بهتر از جوجههای قفس معمولی وزن gain کردهاند. وقتی جوجهها فرصت حمام خاک و خراش دادن روی کف را داشته باشند، رفتارهای تکراری ناشی از استرس کاهش مییابد. علاوه بر این، تمام این بهبودها همچنان با هدف اصلی حفظ کارایی تولید به خوبی سازگار هستند.
روشهای هدفمند غنای بخشی فواید قابل اندازهگیریای دارند:
روش | کاهش استرس | بهبود تبدیل خوراک |
---|---|---|
اشیاء قابل دستکاری چرخشی | کاهش 18 درصدی سطح کورتیزول | بهبود 5 تا 7 درصدی نسبت تبدیل خوراک (FCR) |
روشهای نورپردازی متغیر | کاهش 23 درصدی در رفتار کوبیدن پر | افزایش 12 درصدی در بهرهوری وزن |
تولیدکنندگان میتوانند غنیسازی محیط را بر اساس سن و ژنتیک گله تنظیم کنند بدون اینکه به بهداشت بیولوژیکی آسیبی برسانند و این امر هم رفاه حیوانات و هم بهبود عملکرد را تضمین میکند.
طراحیهای نوآورانه امروزه از مواد پوششدار با خاصیت ضد میکروبی و صفحات فعالیت قابل جا به جایی استفاده میکنند که در برابر ضدعفونیهای شدید مقاومت میکنند. به عنوان مثال، بلوکهای پلاستیکی مقاوم در برابر اشعه UV که به جای چوب استفاده میشوند، 34 درصد از رشد باکتریها میکاهند در حالی که فواید رفتاری خود را حفظ میکنند. این تلفیق از بهداشت و غنیسازی به مدلهای تولید بدون آنتیبیوتیک کمک میکند و با استانداردهای در حال تحول رفاه حیوانی هماهنگ است.
حسگرهای متصل به اینترنت اشیا در کنار سیستمهای تغذیه خودکار کار میکنند که میزان تحویل غذا را بر اساس اندازهگیریهای لحظهای از وزن حیوانات و رفتار آنها تنظیم میکنند. این سیستم باعث میشود حیوانات بهصورت یکنواختتری رشد کنند و کار دستی کارکنان مزرعه را تقریباً دو سوم کاهش دهد. بر اساس آزمایشهای منتشر شده توسط WATT Global Media در سال 2025، مزارعی که از این نوع دستگاههای خوراکدهی خودکار استفاده کردند، حدود یک سوم کمتر از دانههای خوراکی را هدر دادند. دمای داخل این سالنهای هوشمند نیز بسیار پایدار است و معمولاً بیش از یک درجه از دمای هدف منحرف نمیشود. حفظ این یکنواختی تأثیر بزرگی در کارایی تبدیل خوراک به وزن بدن حیوانات دارد، بهویژه در شرایط پرجمعیتی که هر ذره خوراک اهمیت دارد.
قفسهای ماژولار مرغ گوشتی دارای پیکربندیهای قابل انباشتهشدن هستند که با تغییر اندازه گلهها سازگار میشوند و نیاز به فضا را در مقایسه با چیدمانهای سنتی تا ۴۰٪ کاهش میدهند. این سیستمها از مواد سبکوزن و مقاوم در برابر خوردگی ساخته شدهاند و بیش از ۱۵ سال عمر میکنند. صفحات جداکننده قابل برداشتن، تمیزکاری را آسان میکنند و مزارع گزارش دادهاند که زمان تناوب بین گلهها ۱۸٪ سریعتر شده است و این امر بدون تأثیر بر رفاه پرندگان، چرخههای تولید سالانه را افزایش میدهد.
برخی از مدلهای یادگیری ماشین در تشخیص مشکلات سلامتی در حیوانات تا سه روز قبل از ظهور هرگونه علائم قابل مشاهده، عملکرد بسیار خوبی دارند که میتواند مرگ و میر را حدود ۲۲٪ کاهش دهد. تحقیقات اخیر به پیشرفتهای جالبی اشاره میکنند - سیستمهای خودکار قفس که جریان هوا و سطح نور را در سراسر سالنها کنترل میکنند، حدود ۳۰٪ در هزینههای انرژی صرفهجویی کردهاند. امروزه شاهد حرکت بزرگی به سمت چیزی هستیم که به کشاورزی دقیق دامداری معروف است. کشاورزان به منظور اجرای فعالیتهای خود به صورت پایدار و سودآور، به تحلیل فوری دادهها متکی هستند که در بلندمدت برای همه ذینفعان منطقی به نظر میرسد.
طراحی با تأثیر بر نحوه خوردن، نشستن و حفظ بهداشت مرغان، بر سلامت کلی و افزایش وزن آنها تأثیر میگذارد.
تخصیص مناسب فضا با جلوگیری از شلوغی و اطمینان از کیفیت خوب هوا، باعث کاهش استرس، بیقراری و مشکلات تنفسی میشود.
تقویت محیط رفتارهای طبیعی را تحریک کرده و استرس را کاهش میدهد که این امر منجر به کاهش تهاجم و بهبود افزایش وزن میشود.
فناوریهایی مانند حسگرهای اینترنت اشیا (IoT) و سیستمهای تغذیه خودکار رشد را بهینه میکنند، نیروی کار را کاهش داده و ضایعات را به حداقل میرسانند و در نتیجه کارایی و رفاه حیوانات بهبود مییابد.