سیستمهای تهویه و خنککننده در واحدهای پرورش طیور ضروری هستند تا از کیفیت هوا، دما و رطوبت بهینه در محیط داخلی اطمینان حاصل شود که همه این عوامل برای سلامت، رشد و بهرهوری طیور بسیار حیاتی میباشند. این سیستمها با جایگزینی هوای داخلی فاسد با هوای تازه بیرون، گرما و رطوبت اضافی، آمونیاک و دیاکسید کربن را که ممکن است در فضاهای بسته تجمع یابند، از محیط خارج کنند. سیستمهای تهویه معمولاً شامل پنکهها، دریچهها و کانالهای هوا میشوند که بهگونهای استراتژیک در محل قرار داده میشوند تا توزیع یکنواخت هوا در کل سالن پرورش طیور فراهم شود و از تشکیل جیبهایی از هوا با اکسیژن کم جلوگیری کند. سیستمهای خنککننده که ممکن است شامل خنککنندههای تبخیری، سیستمهای مهپاش، یا تهویه تونلی باشند، در دورههای دمای بالا فعال میشوند تا دمای محیطی را کاهش دهند و از ایجاد استرس گرمایی در طیور جلوگیری کنند که این امر میتواند منجر به کاهش مصرف خوراک، کاهش نرخ رشد و کاهش تولید تخممرغ شود. طراحی سیستمهای تهویه و خنککننده با توجه به اندازه واحد پرورش طیور، نوع طیور (گوشتی یا تخمگذار)، و شرایط اقلیمی محلی انجام میشود تا عملکرد بهینه و صرفهجویی در مصرف انرژی فراهم شود. سیستمهای مدرن اغلب با سیستمهای کنترل محیطی ادغام میشوند و از سنسورها برای نظارت بر شرایط و تنظیم خودکار سرعت پنکه، خروجی خنککننده یا نرخ تبادل هوا بر اساس پارامترهای از پیش تعیینشده استفاده میکنند. سیستمهای تهویه و خنککننده بهخوبی عملکرده نه تنها رفاه طیور را بهبود میدهند، بلکه به نسبت بهتر تبدیل خوراک و سودآوری کلی مزرعه را با ایجاد یک محیط رشد بهینه افزایش میدهند.